Obróbki blacharskie nie niosą ze sobą wielu walorów estetycznych, lecz odgrywają niemarginalną rolę w zabezpieczeniu dachu przed oddziaływaniem warunków atmosferycznych. W zależności od stopnia ich złożoności, mogą być wykonane samodzielnie na własną rękę, lecz te bardziej skomplikowane wymagają już usług ekipy dekarskiej. Jak prawidłowo powinno się wykonywać obróbki blacharskie? O tym warto pamiętać, planując inwestycję.
Przed przystąpieniem do prac
Obróbki blacharskie rzadko wiążą się z większym wydatkiem, choć ze względu na ich znaczenie, nie powinno się oszczędzać na tym elemencie wykończenia dachu budynku. Zwiększają one znacznie jego szczelność, a także chronią go przed niekorzystną pogodą czy też wiatrem.
Przed rozpoczęciem prac budowalnych, należy zakupić niezbędne materiały. Na rynku dostępnych jest wiele różnorakich arkuszy blach. Do obróbki blacharskiej wykorzystuje się:
- blachę stalową ocynkowaną,
- blachę stalową powlekaną,
- blachę tytanowo-cynkową
- blachę miedzianą.
Różnią się one głównie swoją grubością, wymiarami arkuszy oraz odpornością na korozję. Po doborze blachy spełniającej wymagania klienta można przystąpić do jej odpowiedniego przygotowania.
Przed przystąpieniem do prac powinno się ją oczyścić z brudu oraz rdzy (o ile takowe występują). Blacha powinna być także wyprostowana, a jeżeli istnieją wygniecenia, należy usunąć je za pomocą drewnianego, bądź gumowego młotka. Dla ułatwienia prac warto je także posortować. Nie należy zestawiać ze sobą blach o różnym stopniu odporności na korozję.
Skoro o korozji mowa, każda z blach powinna być przed nią odpowiednio zabezpieczona. Odbywa się to w procesie gruntowania. Polega on na obustronnym pokryciu blach pokostem czy też specjalną farbą antykorozyjną, zgodnie z zaleceniami producenta.
Przykłady obróbki blacharskiej
Opierzenie
Do wykonania obróbki blacharskiej opierzenia dachu wykorzystuje się arkusze o grubości od 0,5 do 0,7 milimetrów, montując je przy użyciu rąbków stojących i kapinosów. By osiągnąć wyższą efektywność opierzenia, należy oddzielić powierzchnię muru od blach za pomocą warstwy izolacyjnej. W tym wypadku obróbka blacharska jest uzależniona od wysokości muru ogniowego. Jeżeli są one niższe niż pół metra, pokrywa się je z wierzchu oraz po bokach. W przeciwnym wypadku nie stosuje się pokrycia po bokach.
Blachę układa się na górnej powierzchni muru ogniowego, której brzegi zagina się w kapinosy. Do muru mocuje się ją natomiast za pomocą żabek, pasa wzmacniającego lub drutu.
Gzymsy i balkony
Gzymsy są zabezpieczane w podobny sposób, niezależnie od ich konstrukcji. Zewnętrzna strona blachy jest wykańczana kapinosem, a wycięte pasy blachy są łączone ze sobą na rąbki stojące oraz leżące. Blacha od strony ściany powinna być wywijana, chowana pod tynkiem i mocowana haczykami.
Przy obróbce blacharskiej gzymsu o szerokości przekraczającej 30 centymetrów, zabezpiecza się go pasem usztywniającym. W przypadku podkładów drewnianych wykorzystuje się żabki, a przy podkładzie murowanym lub betonowym specjalne szpilki. Obróbka blacharska balkonu wymaga z kolei osłonięcia obwodu płyty pasem blachy o wywiniętym do dołu kapinosem, z kolei jej górną część pokrywa się wylewką lub wykładziną.
Sprzęt i bezpieczeństwo
Do wykonania takich prac niezbędny jest specjalny sprzęt. Nożyce do cięcia blach to podstawa, ale równie przydatne są kleszcze oraz cęgi wykorzystywane do kształtowania blach. Do niwelowania nierówności na blachach stosuje się z kolei młotki gumowe oraz drewniane. Przy montażu niezbędne są z kolei wiertarki udarowe oraz elektrowiertarki.
